"ABSURDU"

(Foto cortesia de "El Mendigo"


El gatu yera un peligru,
non podìa segui en casa
pos si non taba rabìau
taba amenazàu de rabia.

Yera precisu tiralu,
con una piedra amarrada
al piscuezu, cuanto antes
al rìu a que s'afogara.

Asina foi alcordàu
pola xente de la casa;
y la cosa habìa facese
deseguìa, ensin tardanza;
antes de qu'asocediera,
por èl, dalguna disgracia.

El gatu taba ya vieyu,
llevaba viviendo en casa
munchos años, y ya yera
cosa en si mui apegada
al sentir de la familia,
polo que naide extrañaba
que-yos faltase valor
pa dir a tiralu al agua..

Mas yera ciertu'l peligru
que'l vieyu gatu encierraba,
non quedandu otro remedìu,
anque muncho'yos costara
qu'apartalu de la xente
que na casa lu rodiaba.

Hubo que char a la suerte
a ver a quien-y tocaba
el rializar la llabor,
pa toos, tan poco grata.

Y foi la suerte a cayer
ena vieya de la casa,
que foi cumplir la misiòn,
la probe, con poca gana.

Cuando taba pa tiralu
penso la vieya con calma;
si ye la verdà que'l gatu
ta amenazàu pola rabia,
yo tamien toi mui propensa
a cosa, quiciàs màs mala;
a que m'apande la muerte,
puesto que toi sentenciada
a morrer, y siendo vieya
la cosa ta màs cercana.
Y quièn sabe de què males
habrè d'estirar la pata,.
Quiciàs con munchos dolores,
quiciàs me quede baldada
sin que pueda tan siquiera
llevantame de la cama.

Y si non quiero sufrir,
porque la juerza me falta,
aquì s'alcuentra'l remediu,
sumìu nel fondu l'agua.

Y ensin pensalo dos veces
coyò en sos brazos la saca
au diba'l gatu y tiròse
con èl al fondu del agua.

Què cosa tan sin sentìu,
que manera tan extraña
foi a escoyer pa morrese
aquella probe ofuscada.

Fo'l gatu quien-y ensiño,
nuna gora disgraciada
el camìn pa non sufrir
una muerte atormientada;
caso que-y viniera mal
la muerte que la esperaba.

B.G.R. (Màs Espines que Roses"





3 comentarios:

Mendiño dijo...

Grazas a ti, ó teu pai, por dignificar unha das minhas fotos cos seus versos.

Unha forte aperta!

Raíña Loba dijo...

Me ha gustado y mucho, aunque me ha dejado un regustillo amargo, por lo de deshacernos de lo viejo. Y me ha gustado leerlo así y no en castellano, se entiende bien.

Que no se pierda lo que nos dejaron nuestros padres.

Un saludo.

Cani dijo...

Cierto Raiña, pero si te das un paseo por aqui, veras que incluso sus poesias mas amables tienen un regusto de amargura, tal vez una remora de su vida.