ASPERANZA
Mio asperanza , ya ñerviosa
d'asperar lo qu'asperaba.
chose camìn adelantre
a buscar lo que soñara.
Tantos caminos corrìo
sin topar lo que buscaba
que dexo en so caminar
so condiciòn d'asperanza.
Y ya non supo siguir
andando, ni tar parada;
nin supo ser d'esti mundu
nin del mundu qu'añelara.
Dexò de ser lo que yera
cuando la fè l'animaba.
Yera de color de rosa
cuando s'alcontrò cansada
d'asperar y foi buscar
aquello que non llegaba.
A so güelta, la probina,
non yera rosa nin blanca.
Non morrìa nin vivìa,
non pedia nin buscaba.
Non yera risa nin pena;
non yera alientu, nin nada.
¡Qu'a so güelta non golvìo
porque perdio l'asperanza.
B.G.R. (Màs Espines que Roses)
No hay comentarios:
Publicar un comentario